ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Αποτελεί, πλέον, κοινή διαπίστωση ότι το ποδόσφαιρο στο Νομό Έβρου έχει φτάσει σε σημείο μηδέν. Αποβολή από την Γ' Εθνική κατηγορία για την Ένωση Αλεξ/πολης, απογοήτευση για την ομάδα του Ορέστη Ορεστιάδας στην Δ' Εθνική κατηγορία, υποβαθμισμένα τοπικά πρωταθλήματα και αποτυχία (στο ίδιο έργο θεατές) των Μεικτών ομάδων της Ε.Π.Σ. στα πρωταθλήματα των Ενώσεων.Είναι κρίμα, πραγματικά, για ένα άθλημα με τόση δυναμική στο παρελθόν, σ' ένα Νομό με μεγάλο αριθμό σωματείων, με καλά γήπεδα, με αρκετούς νέους να ασχολούνται, ακόμα, με το άθλημα και με φιλάθλους «διψασμένους», να διερχόμαστε μια τόσο θλιβερή κατάσταση.Έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς διάφορες σκέψεις, προτάσεις και προβληματισμοί. Η επανάληψη των ιδίων εγκυμονεί το φόβο του χαρακτηρισμού «ο γραφικός». Το μεγάλο μέρος της ευθύνης - διότι ένα μέρος βαραίνει όλους μας- δεν φαίνεται να θέλουν, όπως συνήθως συμβαίνει, να αναλάβουν «οι έχοντες το μαχαίρι και το καρπούζι». Η δικαιολογία ακούγεται τόσο αβίαστα: «φταίνε τα σωματεία. φταίνε οι παράγοντες. φταίνε οι φίλαθλοι». Κανείς φυσικά δεν διερωτήθηκε από αυτούς :Ποιες είναι άραγε οι οικονομικές δυνατότητες των ερασιτεχνικών σωματείων σήμερα; Τι επιχορηγήσεις παίρνουν; Ποιες σοβαρές και αξιόπιστες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την αναβάθμιση της ελληνικής Διαιτησίας; Παρέχεται, άραγε, ουσιαστική βοήθεια σε επίπεδο στήριξης και οργάνωσης του ποδοσφαίρου υποδομής και, γενικότερα, του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου - που φαίνεται να χάνει τον προσανατολισμό του- και σε θέματα προαγωγής της Αθλητικής Παιδείας από την ελληνική Πολιτεία και την αρμόδια αθλητική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.);Η προχειρότητα, η έλλειψη σχεδιασμού, η αλλαγή αποφάσεων στο λεπτό αναφορικά με την οργάνωση και διεξαγωγή των πρωταθλημάτων, το πρόβλημα της διαιτησίας, ο πρόχειρος τρόπος αντιμετώπισης του ποδοσφαίρου υποδομής και οι μικρο-πολιτικές σκοπιμότητες (μικρές ή μεγάλες, δεδομένου μάλιστα ότι κάθε σωματείο ίσον και μία ψήφος) είναι δυστυχώς τα βασικά οργανωτικά και διοικητικά γνωρίσματα του ποδοσφαίρου στην περιοχή μας και όχι μόνο.Απέναντι σ' αυτό το τοπίο, όαση φαντάζει η φιλότιμη προσπάθεια κάποιων προέδρων, προπονητών και σωματείων της περιοχής να αναπτύξουν- με τεράστιο προσωπικά ψυχικό και οικονομικό κόστος- σε βάθος την υποδομή- ίσως το μόνο που μας έμεινε τελικά στην πορεία για την ανάκαμψη του αθλήματος. Πού όμως και ώς πότε;Μέσα σ' αυτή την κατάσταση ήρθαν και οι τριτοκοσμικές εικόνες από ποδοσφαιρικό αγώνα της Β' τοπικής κατηγορίας της Ε.Π.Σ. Εικόνες «λαβωμένων πολεμιστών από το πεδίο της μάχης». Εικόνες ντροπής για τον πολιτισμό μας που απομακρύνουν τον κόσμο από τα γήπεδα και προβληματίζουν σοβαρά τους γονείς για το αν θα πρέπει να στέλνουν ή όχι τα παιδιά τους στο συγκεκριμένο άθλημα.Κάποιοι αναρωτιούνται, μήπως η «αλλαγή» διοίκησης στην Ε.Π.Ο. σηματοδοτήσει και την ανάκαμψη του ποδοσφαίρου μας; Δυστυχώς όχι. Γιατί, όπως έλεγε και ο Montaigne: «Κανένας άνεμος δε βοηθά αυτόν που δεν έχει καθορισμένο λιμάνι».Πιο κάτω δεν υπάρχει.